نابرابری های بهداشتی در جوامع محروم: تأثیر آنها و راه حل های بالقوه

نابرابری‌های بهداشتی دارای این ویژگی‌ها هستند که بر زیر گروه‌های مختلف جمعیت تأثیر منفی می‌گذارند، زیرا آنها به طور سیستماتیک با لایه‌های متعددی از موانع اجتماعی و اقتصادی برای سلامت مواجه شده‌اند. همیشه باید به خاطر داشت که ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی باید برای دستیابی به اهداف معینی به منظور کاهش شکاف های موجود بین مراقبت های بهداشتی همکاری مشترک داشته باشند. به گفته کارشناسان، نیاز به همکاری حرفه ای داخلی ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی برای حمایت از بیماران و کاهش نابرابری های سلامت موجود در سلامت عمومی وجود دارد (واندربیلت، دیل، جابری، ۲۰۱۵). اگر ایالات متحده را در نظر بگیریم، می‌توان دریافت که جمعیت سالم یک زنجیره ناهموار را نشان می‌دهد، از ابعاد سالم تا ناسالم. لازم به ذکر است که نظام سلامت به شدت به عواملی مانند درآمد، قومیت و موقعیت جغرافیایی وابسته است. بر اساس این گزارش، می‌توان اشاره کرد که سیاست‌های تحقیقاتی و شیوه‌های بهداشت عمومی متعاقباً به نابرابری‌هایی مانند امید به زندگی، عوامل خطر، بیماری و کیفیت زندگی در بخش‌های مختلف جمعیت بستگی دارد. موانع مربوط به مذهب، وضعیت اجتماعی-اقتصادی، سلامت روان، جنسیت، جهت گیری جغرافیایی و گرایش جنسی بیشتر مانع نابرابری های سلامت می شود. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد ایالات متحده به شدت گرفتار همکاری ناکافی حرفه ای و کار گروهی گسترده است و این به نابرابری های موجود در مراقبت های بهداشتی اشاره دارد. نابرابری‌های بهداشتی یک واقعیت زنده در میان جوامع محروم است و اغلب می‌توان آن را در بخش سلامت در ایالات متحده مشاهده کرد، و بنابراین برای هیچ متخصص مراقبت‌های بهداشتی غیرممکن است که به تنهایی با این بحران ملی قریب‌الوقوع مقابله کند (واندربیلت، دیل، و جابری، ۲۰۱۵). .

نابرابری در مراقبت های بهداشتی چیز جدیدی نیست و منجر به نابرابری در لایه های مختلف جامعه ما می شود. این نابرابری ها اغلب بر حسب نژاد، جنسیت، سن و سایر عوامل اجتماعی در نظر گرفته می شوند. از نظر تاریخی، گروه‌های محروم نرخ بالاتری از بیماری‌های مزمن، مرگ زودهنگام و سایر معیارهای بهزیستی داشتند. همچنین تقاضای کمی برای منابع مراقبت پزشکی وجود دارد، از درمان اورژانسی بیماری‌های حاد گرفته تا معاینات روتین تا معاینات و درمان‌های پیشنهادی (کاهش تفاوت‌های بهداشتی در میان جمعیت‌های محروم، ۲۰۲۱). لازم به ذکر است که مربیان مراقبت های بهداشتی مسئولیت اجتماعی آموزش دانشجویان پزشکی را در مورد عوامل اجتماعی تعیین کننده نابرابری های بهداشتی و مراقبت های بهداشتی به اشتراک می گذارند، بنابراین دانشجویان پزشکی را تشویق می کنند تا به دنبال دستیاری در مراقبت های اولیه و عمل پزشکی در جوامع محروم باشند. تخمین زده می شود که بیش از ۵۷ میلیون نفر در تقریباً ۵۸۶۴ منطقه تحت مراقبت اولیه در ایالات متحده زندگی می کنند و از درمان غیرفعال مراقبت های بهداشتی رنج می برند. به عنوان مثال، کمبود پزشک مراقبت های اولیه در چهار تخصص مراقبت های اولیه در این جوامع شهری و روستایی وجود دارد: پزشک عمومی یا خانوادگی داخلی عمومی، اطفال، و مامایی و زنان. بنابراین، کارشناسان تاکید کرده اند که ایالات متحده تمایل دارد کمبود شدید پزشکان مراقبت های اولیه را تجربه کند که منجر به کاهش بیشتر دسترسی به خدمات مراقبت های اولیه برای افراد یا جوامع محروم از نظر پزشکی می شود (VanderWielen, Vanderbilt, & Steven H. Crossman, 2015). .

دانشجویان رشته مراقبت های بهداشتی به این جوامع محروم می پردازند و سعی می کنند مسئولیت های اجتماعی را برای تضعیف مشکلات ناشی از بخش های مراقبت های بهداشتی به عهده بگیرند. آنها بسیار تمایل دارند زیرا در طول تحصیل و آموزش خود، به شدت در معرض جمعیت های محروم هستند و بنابراین، تمایل دارند تا برخی از عوامل اجتماعی تعیین کننده سلامت را در نظر بگیرند. نیاز به تشویق دانش‌آموزان برای پیگیری مراقبت‌های اولیه در بخش مراقبت‌های بهداشتی و دادن فرصت‌های آموزشی به آنها وجود دارد تا بتوانند به طور موثر به مراقبت‌های بهداشتی در جوامع محروم خدمت کنند (VanderWielen، Vanderbilt، Steven H. Crossman، ۲۰۱۵).